چه صدائیست
که پیچیده در این جنگل مرگ ؟
چه کسی
تیشه بر این شاخه ی افتاده زمین می کوبد؟
این تبر مال تو نیست؟
دستها آن تو نیست ؟
تو چه محکم و چه کاری و
چه با عشق وعلاقه!
به من شاخه ی افتاده ی خشکیده
تبر می کوبی!
آی آرام بزن می شکند عمق سکوت
وای آرام بزن تا نکنم آه تو را!
جمع کن هر چه شکستی دل من هیزم خوبی شد!
آتشی بردل من زن که ببینی : عشق هم می سوزد!
خوب هم می سوزد
تقدیر